Saturday, May 10, 2008

May 10 na Naman

Hapitwentitriyirsoldtumi. Well, belated, dahil May 11 na pala ngayon.

Mula sa aking birthday post na nakagisnan kong isulat bawat taon:



You’re aboard your car or some public transport, and you’re on your way to somewhere fearsome, something momentous.

You know the drill.

Your chest feels like it’s getting drilled. You gulp down inordinate amounts of saliva, and it feels as if a swarm of pupae hitched a ride down into your stomach where they would metamorphose into the proverbial butterflies. You try to distract your edgy self by staring at the world whizzing past the window, but your mind always recoils and fixates on one question. Will I fail the exams? Will Tito survive the operation? Will I impress the boss? Will She accept my flowers?

I’m not spared from these oh-God-let’s-just-get-this-over-with days. The nervous days in my life are as rife as the nerve endings of my body. How-I-Can-Change-the-Philippines elocution contests, ABS-CBN tapings, puppy love Valentine’s Days, thesis presentations, writers’ workshops.

And I’ve always got the most adrenalin-inducing, aorta-pumping start to this kind of days.

The moment I step out of our quinquagenarian apartment (read: fifty years, I just wanted you to hear the hoof beats in that word), I already feel like a soon-to-be-tested warrior. The swirling dust of Cordillera Street is the dust of the battlefield, and the overhead sun coaxes the sweat from my tense skin. (Of course, this poetic image is washed down when it’s the stormy season, but hey, the sleek curtain of raindrops more than makes up for it theatrically.) The noise and the blur of vehicles in front of me add to the atmosphere, making me hear war drums and making me see charging knights and scurrying squires.

I then flag down my stallion (or should I say, pony?) – one of the hundreds of tricycles plying Galas. “Boss, Quezon Av,” I thunder.

With that command, my warhorse (quinquagenarian-quinquagenarian-quinquagenarian) kicks into action, sometimes with a proud BROOOOOOM!, and sometimes with a meek brukdukdukdukdukduk. Especially when the stallion’s quite robust, I cling to the seat or the metal frame in the same way I would cling to my mount’s reins, and I imagine myself carrying a waxed, glinting lance into battle. Unfortunately, the lance is but my dirty shoulder bag.

A few gallops and I pass by Doña Aurora Elementary School, and the sight of the children adds to my anxiety. Not because I fear their being collateral damage in the battle I’m going to, but because they resurrect a lot of nervous moments from my having-to-wear-a-uniform years, such as my flag ceremony role of reciting the Panatang Makabayan (Patriotic Oath) from memory in grade school and my ‘fabulous pretty boy moment’ as the Helen-snatching Paris in the annual Iliad play in PSHS. Remembering past nervous moments in a current nervous moment is akin to beating your brain like an egg.

To make matters worse for my nerves, right across Doña Aurora is our parish church, and like a dutiful crusader I make the Sign of the Cross. I say my prayers, ask for His blessing, ask for Jesus’ guidance, and ask for the Holy Spirit to give me courage. In truth, like a dutiful crusader willing to charge headfirst into death, I’m just making peace with my God while struggling to make peace with my guts.



Oo, basta birthday post 'yan. Siguraduhing umabot kayo sa dulo. Basahin ang buong sanaysay sa Slip of the Pen.

* * * * *

Masyadong seryoso 'yang sanaysay na 'yan kaya heto na lang ang ilang piks mula sa araw ng aking kaarawan (na di ko pinagdiriwang; kung bakit, malalaman mo do'n sa essay).

Pagkagising ko nang tanghali ay nagkataong walang ulam na nakahain, kaya pagkatapos kong magdrama ng kaunti ("bertdey ko pa naman, huhuhu", pero siyempre hindi ganyan kaarte), nakonsyensya ang aking ama upang magpadeliber na lang ng Pitsa Hat.


Sa kasamaang palad ay ayaw umalis ni Marimar...uh, 'yung pusa namin d'yan sa pic...kaya natabunan na lang siya ng mga papeles ng kung anu-anong delivery hotline. Dahil doon ay...wala. Natuloy pa rin naman ang pagpapa-deliber. Gusto ko lang sabihin ang "sa kasamaang palad."


Habang nag-aantay sa mainit na pitsa pay, napagdisketahan ko na lang muna ang mga pagkain mula sa nakaraang hapunan. Manok de Andoks. Siyempre, nagdrama rin si Jang Geum, ang kyut naming half-Dalmatian. (Halatado na bang "kapuso" ang mga tao sa bahay namin?)


Hindi naman ako sadista, kaya paunti-unti kong inilapit sa aso ang aking pagkain. Paunti-unti para maasar si Jewel in the Palace. Kasi nga sadista ako. Este! Ano ba sabi ko?


Hanggang di na nakatiis ang aso. Sinakmal ang daliri ko!!

Ilang minuto lang pagkatapos ng eksenang karumal-dumal na ito ay dumating na ang delivery guy. Wala nang mga retrato ng aking selebrasyong-hinde dahil masyado na akong busy sa pag-ngasab ng pagkain at wala nang oras humawak ng camera cellphone.

Ngayon, kung maaabutan ninyo ang bago kong Multiply headshot/avatar, mapapansin niyong ang batang si Jang Geum ang nariyan ('yung aso, hindi 'yung Koreana). 'Maaabutan', dahil bertdey-ispesyal lang 'yan at tatanggalin ko na rin. Kung di mo na nakita, heto siya:


* * * * *

Mukhang masaya ang Mayo Diyes ko, pero pagsapit ng gabi ay labis itong lumungkot. Basahin na nga lang kasi ang sanaysay ko para malaman kung bakit.

* * * * *

Hayun. Maligayang kaarawan sa akin. Tangina ang tanda ko na.

35 comments:

  1. Happy Birthday!!!! *hugs you* Hope to see you guys soon ^-^

    ReplyDelete
  2. oye, pogi! haba happipee year ahead! ;p
    shot tayo pagbalik ko jan, yezz? :D

    ReplyDelete
  3. thanks a bunch, macy! *hug* kita kits! :D

    ReplyDelete
  4. oy buhay ka! kahit wala pang laman ang multiply mo, the new avatar/headshot is a start. hahahahah! sabihin mo lang kung kelan ang sunod na inom, okey?

    salamat sa pagbati! :P

    ReplyDelete
  5. belated happy bithday! sumama ka naman minsan pag nag basket kami nina jerc

    ReplyDelete
  6. tsong maraming salamat! susubukan ko, ang hirap na kasing ipagsabay ng trabaho (apat) at pagsusulat e, hehehehe!

    ReplyDelete
  7. may 9-5 work ka na ba ngayon or freelancer pa rin?

    ReplyDelete
  8. wala tol, freelancer pa rin, pero ung mga current projects ko e parang daily work na rin, nagkataon lang na telecommute

    ReplyDelete
  9. ok. basta text ka na lang namin. malamang this saturday, pupunta ng manila si tacs e

    ReplyDelete
  10. all right :) subukan ko, may workshops kasi ang LIRA members this weekend (and the next) hehe.

    ReplyDelete
  11. Kuya Kimps! Happy Birthday po! :) wla pala ako number mo... di kita na greet! :p hehehe...

    Maligayang kaarawan po!

    ReplyDelete
  12. kuya mike, maraming salamat!! walang kaso sa akin yun :D tenks ulit!

    ReplyDelete
  13. hay... ambigat naman ng sanaysay, seryosong seryoso, ikaw na ikaw (minsan)... pero pucha magaling ka talaga *palakpakan*, e wala namang dapat i-critique e!

    ReplyDelete
  14. ano ka ba, halos wala akong hindi seryosong piyesa :P maraming salami ynna. ang pasalubong kong sirena ha!

    ReplyDelete
  15. thanks mike. stuff happens, as they say :)

    ReplyDelete
  16. maganda yung essay, phillip. yun yung mga tipo ng akda na masaya ka kasi nalungkot ka. : )

    ReplyDelete
  17. sarah, di ko naisip yun ah, kaya mas lalo pa akong natuwa :) maraming, maraming salamat sa komento!!

    ReplyDelete
  18. baka kasi sa ating dalawa e mas emo ako. haha. dala marahil ng bangs. : )

    ReplyDelete
  19. tumpak! nasa bangs nga yang emo-emo na yan. pag nawawalan ako ng bangs e mas nagiging malumanay ang buhay ko. mwehehe.

    pero wag kang pakasisiguro na mas emo ka sa akin :D

    ReplyDelete
  20. ayun lang. pa-emo-han na pala ang labanan a. mukhang ilalaban ko to. may kumpyansa. sige ba. hahaha. : )

    ReplyDelete
  21. natakot naman ako bigla. surender na po!

    =))


    sa inuman na lang pag pareho na tayong senglots haha.

    ReplyDelete
  22. kitakits na lang sa sarah's pag nagkataon. i wonder kung pano tayo pag nagkita. haha. e close na tayo di ba? wahahaha. : )

    ReplyDelete
  23. oo nga e hehehe! basta ganito, sagot ko ang unang round sa sarah's :P

    ReplyDelete
  24. wow. ayan tumatalon na sa galak ang atay ko. : )

    ReplyDelete
  25. grabe na ito, phillip. try nating gawing ym ang multiply. try lang. hahaha. : )

    ReplyDelete
  26. hahahaha natawa talaga ako dito. wel, kelangang may mga bagong karanasan, kahit ganito ka-mundane na pagwa-ym sa multiply ay pwedeng magsilang ng bagong sanaysay, flashfic, o nobela. errrr. hahaha.

    pero dahil nabanggit na rin, ano palang ym mo?

    ReplyDelete
  27. bogart_ako

    ganda n? hehehe. peyborit pangalan ko yun, bogart! may singasing. bogart! : )

    ReplyDelete
  28. oo nga e, walang panama ang "kimpo", "kimpoy", "kimpot", at lalo na ang mahinhing "phillip" =))

    ReplyDelete